دعای هشتم صحیفه سجادیه

وَ نَعُوذُ بِک مِنْ ... فِقْدَانِ الْکفَافِ

خداوندا من به تو پناه میبرم از اینکه کفاف در زندگی (مقداری که کافی است) را از دست بدهم

در حد کفایت

کفاف یعنی مقداری که در زندگی برای انسان کافی است به تعبیر دیگرانسان به اندازه ای که مورد نیاز اوست داشته باشدو مصرف نماید نه آنقدر کم که دچار فقر بشود و نه آنقدر زیاد که مبتلا به اسراف گردد بنابراین به اندازه داشتن (حد کفایت) در این فراز از دعا مورد نظراست .

این مقدار از داشتن و دارایی و دستیابی به امکانات ، از نظر تربیتی نیز برای انسان می تواند مفید باشد زیرا زیاد داشتن ، ممکن است برخی از انسان ها را به طغیان وادارد و فقر نیز ممکن است زمینه لغزش انسان را فراهم نماید ، از این رو در حد کفایت داشتن منافاتی با رفاه در زندگی ندارد و هر کس با توجه به شرایط زندگی و اقتصادی خودش ، می تواند به اندازه ای داشته باشد که نیازهایش برطرف گردد ، نه در سختی و نداشتن گرفتار شود و نه به زیاده روی واسراف دچار گردد بلکه در حد تعادل داشته باشد.